دسترسی به مطالب
هر آنچه باید درباره اترنت بدانید
قبل از فراگیر شدن وای فای، اترنت راهی برای اتصال دستگاه ها به یکدیگر بود.
با اجرای کابل های اترنت در یک شبکه محلی (LAN) یا شبکه گسترده (WAN)، می توانید ترافیک را به هر نقطه شبکه ارسال کنید. اترنت , دستگاه ها را قادر می‌سازد داده‌های مربوط به خود را تشخیص دهند و داده‌ها را به دستگاه‌های دیگر ارسال کنند. LAN هنوز هم به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد زیرا ارسال داده در طول کابل سریعتر و قابل اعتماد تر و ایمن تر از ارسال آن به عنوان امواج رادیویی می باشد.
اگر می‌خواهید بهترین استفاده را از اتصال اینترنتی خود داشته باشید، اترنت هنوز یک راه عالی برای انجام آن است و برای هر سازمانی که سرعت، امنیت و قابلیت اطمینان بالا را ارج می‌نهد، انتخابی واضح است.
در این مقاله همه چیزهایی که باید در مورد اترنت بدانید جمع آوری شده.
تاریخچه اترنت
اترنت برای اولین بار در سال 1973 توسط گروهی از مهندسان مرکز تحقیقات زیراکس پالو آلتو (PARC) از جمله رابرت متکالف و دیوید بوگز ایجاد شد، اترنت به افراد اجازه می داد چندین کامپیوتر را در یک شبکه محلی (LAN) متصل کنند. اترنت مجموعه ای از قوانین را برای ارسال سریع داده ها بین ماشین های خاص ارائه می کند. نام اترنت از luminiferous ether الهام گرفته شده است.
زیراکس برای ساده کردن تاریخ اولیه اترنت، علامت تجاری خود را از نام اترنت کنار گذاشت و موسسه مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) که مسئول استاندارد سازی هستند , آن را در سال 1983 بنام استاندارد 802.3 رسمی کرد.
اولین نسخه رسمی اترنت از سرعت حداکثر 10 مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کرد. سپس اترنت سریع 100 مگابیت در ثانیه در سال 1995 به وجود آمد و اترنت گیگابیتی در سال 1999 معرفی شد و همچنین تا سال 2002، اترنت 10 گیگابیتی امکان پذیر شد. Power over Ethernet یا PoE، که دستگاه‌ها را قادر می‌سازد از یک کابل واحد , برای برق و شبکه استفاده کنند. کار برای افزایش قابلیت‌های اترنت از آن زمان ادامه یافت و در سال 2010 به 40 گیگابیت در ثانیه رسید و سرانجام در همان سال به 100 گیگابیت در ثانیه رسید. تحقیقات همچنان ادامه دارد، اما 40 گیگابیت بر ثانیه بالاترین سرعتی است که امروزه برای استفاده در خانه وجود دارد، و این بسیار بیشتر از نیاز بسیاری از ما می باشد.
اترنت و وای فای
حتی اگر تا به حال فقط از وای فای استفاده کرده باشید، احتمالاً با فیش ها و کابل های اترنت آشنا هستید. کابلی که مودم شما را به روتر وای فای شما متصل می کند احتمالا یک کابل اترنت با کانکتور RJ45 می باشد.
اترنت سه مزیت اصلی نسبت به Wi-Fi دارد: سریعتر، پایدارتر و ایمن تر است.
اما باید کابل‌ها را بین دستگاه‌ها کابل کشی کنید و دستگاه‌های متصل باید دارای پورت‌های اترنت باشند. سیم کشی یک شبکه نیز می تواند پیچیده , وقت گیر و پرهزینه باشد.
در نهایت، سرعتی که به دست می‌آورید همیشه توسط مؤلفه‌ای با کمترین امتیاز محدود می‌شود، چه کابل، پورت یا سوئیچ. بیایید نگاهی دقیق تر به هر سه بیاندازیم.
کابل های اترنت
امروزه هفت دسته از کابل های اترنت استفاده می شود که حداکثر پهنای باند و نرخ های داده مختلف را ارائه می دهند.
Cat 5:
Up to 350 MHz and 100 Mbps
Cat 5e (enhanced):
Up to 350 MHz and 1 Gbps
Cat 6:
Up to 550 MHz and 1 Gbps
Cat 6a (augmented):
Up to 550 MHz and 10 Gbps
Cat 7:
Up to 600 MHz and 10 Gbps
Cat 7a:
Up to 1 GHz and 40 Gbps
Cat 8:
Up to 2 GHz and 25 or 40 Gbps
در سطح اولیه، کابل ها دارای جفت سیم هستند که با یک پوشش پلاستیکی (UTP یا Unshielded Twisted Pair) به هم تابیده شده اند، اما برخی از کابل ها دارای محافظ فلزی یا فویلی هستند (STP یا FTP که مخفف Shielded Twisted Pair یا Foiled Twisted Pair) است. علاوه بر محافظت در برابر تداخل الکترومغناطیسی، کابل‌ها را ضخیم تر و انعطاف پذیرتر می‌کند. هر زمان که یک کابل اترنت خریداری می کنید، سازنده قابلیت های آن را مشخص می کند، اما کابل ها معمولاً دارای مشخصات اولیه روی بدنه پلاستیکی هستند.
در حالی که آنها به طور کلی بسیار مقاوم هستند، همیشه این خطر وجود دارد که کابل های اترنت آسیب ببینند، به خصوص اگر آنها را همیشه وصل و جدا کنید. اگر کابل‌ها را در اطراف خانه تان می‌کشید، مراقب پیچ‌های تنگ باشید و از مکان‌های پر رفت وآمد که ممکن است ضربه یا لگدمال شوند، اجتناب کنید (داکت کشی کنید). کابل های اترنت نازک یا مسطح ممکن است وسوسه انگیز باشند، اما اغلب محافظ کمتری دارند و دوام کمتری دارند.
هنگامی که کابل اترنت آسیب می بیند، لزوما به طور کامل از کار نمی افتد. اما ممکن است توسط دستگاه های متصل به عنوان کابل دسته پایین تر شناسایی شود که سرعت آن را محدود می کند. همچنین نکته قابل توجه , ضخامت و خلوص مس و جنس PVC روکش توجه باید کرد . تنوع کیفیت در یک نام بسیار زیاد است که اختلاف قیمت های متفاوتی عرضه می شوند.
پورت های اترنت
امروزه بسیاری از روترها و سیستم ها دارای تعداد محدودی پورت اترنت هستند. کابل ها، رتبه بندی های متفاوتی دارند اما معمولا ساده تر هستند.
پورت های گیگابیت رایج هستند: چندین روتر پورت های 2.5 گیگابیت بر ثانیه را ارائه می دهند و تعداد انگشت شماری از روترها از سرعت 10 گیگابیت در ثانیه پشتیبانی می کنند.
سوئیچ های اترنت
چه به پورت های بیشتری نیاز داشته باشید یا بخواهید کابل های اترنت را در اطراف خانه خود هدایت کنید، ممکن است به یک سوئیچ اترنت نیاز داشته باشید. سوئیچ های اترنت در اندازه های مختلفی وجود دارند و به شما امکان می دهند یک کابل اترنت را از روتر خود و چندین کابل را به اتاق ها یا دستگاه های مختلف منتقل کنید.
سوئیچ ها معمولاً به عنوان غیر مدیریتی , هوشمند و فول مدیریتی توصیف می شوند. اگر می‌خواهید شبکه بندی کنید و می‌خواهید تنظیمات را پیکربندی و نظارت کنید، کانال‌ها و ترافیک را اولویت بندی کنید و احتمالاً ویژگی‌های امنیتی بیشتری دریافت کنید، گزینه مدیریت شده را انتخاب کنید. سوئیچ های مدیریت نشده فقط به صورت نصب آسان هستند، اما معمولا ارزان تر و برای اکثر خانه ها خوب کار می کنند.
استفاده از اترنت در خانه
اجرای کابل های اترنت در اطراف خانه شما می تواند مزایای سرعت، ثبات و امنیت را که ذکر کردیم ارائه دهد، اما اینکه چقدر انجام آن سخت است به ساخت خانه و تمایل شما برای سوراخ کردن دیوار و یا داکت کشی بستگی دارد. Wi-Fi بسیار ساده تر است، اما سرعتی که با Wi-Fi دریافت می کنید همیشه بسیار کمتر از سرعت واقعی ارائه دهنده خدمات اینترنت شما خواهد بود. با استفاده از کابل های اترنت، به حداکثر سرعت ها بسیار نزدیک می شوید.
کابل‌های هر اتاق برای اکثر افراد بسیار سخت می باشد.
حتی اگر از بی سیم استفاده می کنید، اگر یک پورت اترنت یدکی روی یک گره دارید، اغلب ارزش دارد که یک کابل اترنت را از آن به هر دستگاهی در اتاق اجرا کنید. تلویزیون‌های هوشمند، کنسول‌های بازی و رایانه‌ها معمولاً دارای پورت‌های اترنت هستند و اجرای کابل همیشه سرعت و پایداری بهتری نسبت به Wi-Fi دارد.
اگر خانه را اجاره می‌کنید یا نمی‌خواهید سوراخ‌هایی را برای نصب کابل‌ها بر روی دیوار داشته باشید، چند گزینه وجود دارد. اولین مورد استفاده از یک کابل اترنت طولانی و این گیره های کابل چسبنده برای عبور سیم از فضای خود بدون نیاز به سوراخ کردن چیزی است. و یا سراغ وای فای بروید.
آداپتورهای Powerline:
آنها را به پریز برق وصل کنید تا سیگنال اینترنت را از سیم کشی برق خود عبور دهید. شما یک کابل اترنت را از یک طرف به روتر خود و یک کابل اترنت دیگر را به دستگاه یا سوئیچ خود در طرف دیگر متصل می کنید. اینها می توانند برای نقاط مشکل به خوبی کار کنند، اما خیلی به سیم کشی شما بستگی دارد.
MoCA (Multimedia over Coax Alliance):
اگر کابل‌های کواکسیال – که معمولاً برای ارسال سیگنال‌های ویدئویی برای تلویزیون‌ها استفاده می‌شود – در خانه خود نصب کرده‌اید، می‌توانید از آنها برای ارسال سیگنال اینترنت استفاده کنید. هنگامی که اترنت برای اولین بار توسعه یافت، از روی کابل های کواکسیال عبور کرد. درست مانند آداپتورهای Powerline، برای تغییر از اترنت به کواکسیال و برگشت به یک آداپتور در دو طرف نیاز دارید.
وای فای چطور؟
Wi-Fi هنوز هم احتمالا بهترین راه حل برای اکثر مردم است زیرا اتصال دستگاه ها بسیار آسان است.
Wi-Fi 6، Wi-Fi 6E، و Wi-Fi 7 که به سرعت نزدیک می شود، اتصالات با سرعت بسیار بالا را ممکن کرده اند و پهنای باند بیش از اندازه کافی را برای کارهای معمولی مانند پخش ویدیو یا بازی آنلاین ارائه می دهند. اگر Wi-Fi برای شما کار می کند، به آن پایبند باشید، اما بیشتر مستعد تداخل و بی ثباتی است، بنابراین اگر به مشکل برخوردید، ممکن است اترنت را در نظر بگیرید. به هر حال، گاهی اوقات سیم کشی بهتر است.