معرفی انواع کابل شبکه

زوج تابیده عبارت است از یک جفت سیم مسی عایق دار( به ضخامت 1mm )، که به صورت مارپیچ به دور هم تابیده شده اند. علت این طراحی این است که دو سیم مسی معمولی مانند یک آنتن عمل کرده و انرژی تلف میکنند و در حالت تابیده هم دیگر را خنثی میکنند و تشعشع به حداقل می رسد. از زوج های تابیده برای انتقال سیگنال های آنالوگ و دیجیتال استفاده میشود و محدودیت مسافت ندارند (البته برای مسافت های طولانی به repeater نیاز است) . پهنای باند این خطوط به ضخامت سیم ها و مسافت بستگی دارد وانواع مختلفی از این کابل ها وجود دارد که یک به یک شرح خواهیم داد.



Cat3
کابل Cat3 که خلاصه Category 3 است نسل اول کابل های زوج تابیده است که حداکثر فرکانس 16 مگاهرتز را پشتیبانی می کند. این کابل ممکن است 2، 3 یا 4 جفت مسی داشته باشد. کابل اترنت نوع Cat3 هنوز برای سیستم های تلفن دو خطی و شبکه های 10BASE-T استفاده می شود. همچنین برای نصب سیستم هشدار و یا انواع برنامه های مشابه استفاده می شود.

Cat5
این کابل ها در مقایسه با نیازهای سخت افزاری امروزی کندتر هستند. بنابراین، تنها در صورتی باید از این نوع کابل استفاده کنید که سخت افزار قدیمی تری دارید که به سخت افزار قدیمی نیاز دارد. ابل های Cat5 حاوی چهار جفت سیم مسی پیچ خورده هستند که به یک کانکتور RJ-45 ختم می شود که به یک جک اترنت استاندارد وصل می شود. این نسل پنجم از فناوری کابل اترنت بدون محافظ، جفت تابیده (همچنین به نام جفت تابیده بدون محافظ یا UTP شناخته می شود) است و از زمان معرفی آن در سال 1995، محبوب ترین کابل جفت تابیده بوده است.
کابل اترنت Cat5 راه را برای اینترنت پرسرعت با توانایی انتقال داده با سرعت 100 مگابیت بر ثانیه و پهنای باند 100 مگاهرتز (100BASE-T یا Fast Ethernet) هموار کرد، اما می تواند تا 2.5GBASE-T در فواصل کوتاه تر اجرا شود.
کابل‌های Cat5 می‌توانند سیگنال‌های داده، تلفن و ویدئو را حمل کنند و حداکثر طول توصیه‌شده 328 فوت (100 متر) دارند.

Cat5e
در سال 2001 کابل Cat5 جدیدتر به نام Cat5e (“e” مخفف “Enhanced”) منتشر شد که از سرعت اترنت گیگابیت تا 1000 مگابیت در ثانیه، پهنای باند 350 مگاهرتز و سازگاری با کابل های استاندارد Cat5 پشتیبانی می کرد. کابل های استاندارد Cat5 می توانند از سرعت گیگابیت اما در فواصل کوتاه تر (تا 5GBASE-T) پشتیبانی کنند.

Cat6
کابل‌های اترنت Cat6 از چهار جفت سیم مسی پیچ خورده و پهنای باند 250 مگاهرتز تشکیل شده‌اند که از سرعت انتقال داده تا 10 گیگابیت در ثانیه (10GBASE-T) برای فواصل 37 تا 55 متر پشتیبانی می‌کنند.
کابل‌های Cat6 از جک RJ-45 مشابه کابل‌های Cat5 و نسل‌های قبلی کابل‌های اترنت استفاده می‌کنند. در واقع کابل های Cat6 با کابل های Cat5/5e و Cat3 سازگاری دارند.
در کابل های Cat6 بین هر دو زوج سیم فوبل قرار گرفته تا خاصیت نویز گیری افزایش یابد همچنین قطر کابل به نسبت Cat5 افزایش یافته. کابل Cat6 دارای یک پوشش ضخیم پلاستیکی است و امکان استفاده در مسافت های طولانی تر بدون ایجاد تداخل با سیگنال وجود دارد. بنابراین می توان مشکلات انتقال را کاهش داد.
کابل Cat5 برای تاسیسات مسکونی مناسب است اما از کابل Cat6 برای تاسیسات صنعتی در مقیاس بزرگ نیز بسیار عالی عمل می کند.
کابل‌های Cat6 گران‌تر از کابل‌های Cat5 هستند (معمولاً حدود 10 تا 20٪ بیشتر از Cat5e) و بیشتر از چیزی هستند که اکثر خانه‌ها به آن نیاز دارند. با این حال، این بدان معنا نیست که 5 تا 10 سال دیگر به آنها نیازی نخواهند داشت زیرا خانه های متصل اینترنت اشیا رایج تر می شوند.

Cat6a
کابل‌های Cat6a (“a” مخفف “augmented”) ساختار ضخیم‌تر و سنگین‌تری نسبت به کابل‌های استاندارد Cat6 دارند و جفت‌های جداگانه ممکن است شیلد های فلزی برای کاهش نویز داشته باشند. کابل های Cat6a از اینترنت 10 گیگابیت در ثانیه تا 328 فوت در حداکثر پهنای باند 500 مگاهرتز پشتیبانی می کنند.

Cat7
Cat7 اولین نوع کابل اترنت بود که سرعت تا 10 گیگابیت بر ثانیه را تا 100 متر کابل‌کشی مسی ارائه می‌کرد. در شرایط ایده آل، کابل های اترنت Cat7 می توانند تا فرکانس های بالای 600 مگاهرتز کار کنند. این به طور قابل توجهی بالاتر از کابل های Cat6 است، اگرچه بسیار نزدیک به قابلیت های Cat6A است که دو سال بعد معرفی شد.
اگرچه Cat 7 با پهنای باند 10 گیگابیت در ثانیه طراحی شده است، اما در واقع توانایی بیشتری در استفاده در دنیای واقعی دارد، با برخی از کابل های اترنت Cat 7 با کیفیت بالا که می توانند تا 40 گیگابیت بر ثانیه را در 50 متر و 100 گیگابیت بر ثانیه را در 15 متر انتقال دهند.
کابل های Cat7 نسبت به Cat6 استانداردهای سخت گیرانه تری برای تداخل دارند که تقریباً با Cat6A قابل مقایسه است. معمولاً این کار را با پیچاندن محکم‌تر سیم‌های داخلی به دست می‌آورد، اگرچه می‌توانید کابل‌های Cat 7 را نیز دریافت کنید که دارای محافظ جفت‌های پیچ‌خورده هستند و یک نوار بافته یا فویل برای کابل به‌عنوان یک کل، که لایه‌های محافظ را نسبت به قدیمی‌تر دوبرابر می‌کند.
کابل های Cat7 از سوکت اترنت سنتی RJ-45 (که از نظر فنی به عنوان کانکتور 8P8C شناخته می شود) استفاده نمی کنند. کانکتور GG45 که به جای آن استفاده می شود، یک کانکتور اختصاصی است. با این حال، با RJ-45 سازگار است و می تواند در بیشتر موارد به جای یکدیگر استفاده شود، اما به دلیل استفاده محدود از کابل های اترنت Cat7، اتصال GG45 به سختی به دست می آید. این عدم انطباق با استانداردهای کابل قبلی منجر به این شده است که Cat7 یک دسته کابل بسیار نامحبوب باشد و در نهایت باعث توسعه کابل های Cat6A در مدت کوتاهی پس از انتشار اولیه آن شد.

Cat7a
مانند Cat6 و Cat6A، Cat7A نیز توسعه بیشتر استاندارد Cat7 است. Cat7A که برای پشتیبانی از استانداردهای اتصال اترنت 40 گیگابیتی آینده با فرکانس‌های تا 1000 مگاهرتز طراحی شده است، فوق‌العاده توانایی دارد. در شرایط مناسب می تواند اتصالات 40 گیگابیت تا 50 متر و 100 گیگابیت تا 15 متر را پشتیبانی کند.

Cat8
Cat8 مدرن ترین و سریع ترین استاندارد کابل اترنت موجود امروزی است. سرعت انتقال داده Cat8 تا 40 گیگابیت در ثانیه است که سریعتر از Cat7 و 4 برابر سریعتر از نسل قبلی Cat6a است. Cat8 از پهنای باند تا 2 گیگاهرتز پشتیبانی می کند، همچنین 4 برابر بیشتر از Cat6a. کابل های CAT8 با اترنت 25/40GBASE-T Gigabit کار می کنند. این مصرف برق را کاهش می دهد و برای برنامه های مرکز داده با پهنای باند فشرده طراحی شده است. در مراکز داده و اتاق های سرور برای ارتباطات سوئیچ به سوئیچ استفاده می شود. آنها به ویژه هنگام ارتقاء شبکه ها بدون نیاز به تعمیرات اساسی تجهیزات مفید هستند زیرا سوکت RJ45 استاندارد شده است.
این نوع کابل برای استفاده در جاهایی که فاصله بین واحدها کم است ایده آل است. کابل‌های CAT8 با دسته‌های قبلی کابل‌های اترنت سازگار هستند.